Το άγαλμα είναι γνωστό ως «Παιδί του Κριτίου», από το όνομα του γλύπτη στον οποίο αποδίδεται. Παριστάνει ένα νεαρό γυμνό αγόρι με σοβαρή έκφραση και μαλλιά αναδιπλωμένα γύρω από στεφάνι. Το σώμα του στηρίζεται στο αριστερό σκέλος, ενώ το άλλο παραμένει χαλαρό, στη χαρακτηριστική στάση του ονομαζόμενου «αυστηρού ρυθμού», της τεχνοτροπίας που αναπτύσσεται μετά τους Περσικούς Πολέμους του 480 π.Χ.
Η εμπειρία των καταστροφικών, αλλά νικηφόρων πολέμων ενάντια στους Πέρσες εισβολείς, φέρνει αλλαγές στην κοινωνία, τη σκέψη και την τέχνη της Αθήνας. Οι γλύπτες μελετούν τη γλώσσα του σώματος και προσπαθούν να αναδείξουν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Στον άκαμπτο κορμό των αρχαϊκών αγαλμάτων αντιπαραθέτουν μια πιο φυσιοκρατική στάση, με μεγαλύτερη ανατομική ακρίβεια και πλαστικότητα.
Το «Παιδί του Κριτίου», η παλαιότερη, ίσως, δημιουργία του «αυστηρού ρυθμού», θεωρείται έργο-σταθμός στην ιστορία της γλυπτικής, καθώς σηματοδοτεί τη μετάβαση από την αρχαϊκή στην κλασική τέχνη. Πιθανότατα παριστάνει αθλητή, νικητή σε κάποιο αγώνισμα της γιορτής των Μεγάλων Παναθηναίων.