Ιερή Εκεχειρία
(ἔχω + χείρ, συγκρατώ το χέρι)
Τον 8ο αι π.Χ. ο βασιλιάς Ίφιτος της Ήλιδας, ο σοφός νομοθέτης Λυκούργος της Σπάρτης και ο τύραννος Κλεισθένης της Πίσας σύναψαν την πρώτη Ιερή Εκεχειρία, που μετέτρεπε τον χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας σε απαραβίαστη και ουδέτερη ζώνη. Η εφαρμογή της συμφωνίας ειρήνης διαρκούσε ένα επαρκές χρονικό διάστημα πριν και μετά τους αγώνες, ώστε οι μετακινήσεις των αθλητών και του κοινού να γίνονται με ασφάλεια.
Το περιεχόμενο της Ιερής Εκεχειρίας καταγράφηκε σε χάλκινο δίσκο, γνωστό ως «ο δίσκος του Ιφίτου» και τοποθετήθηκε στον οπισθόδομο του ναού της Ήρας. Η έννοια της Εκεχειρίας πήρε μάλιστα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και απεικονίστηκε σε άγαλμα που στήθηκε στο ναό του Δία να στεφανώνει τον Ίφιτο.

Εὖ ἀγωνίζεσθαι

Πριν τους αγώνες οι αθλητές ορκίζονταν να αγωνιστούν σύμφωνα με τους κανόνες, δίκαια και με τιμή, να επιδιώξουν τη νίκη ακολουθώντας ωστόσο πάντα τις επιταγές της ευγενούς άμιλλας.

Καλὸς κἀγαθός

Η άσκηση του σώματος και η καλλιέργεια του ήθους ήταν έννοιες αλληλένδετες για τους αρχαίους Έλληνες κι αποτελούσαν αναπόσπαστο στοιχείο της παιδείας τους.

Με τα ιδανικά αυτά, οι αθλητές και θεατές από κάθε γωνιά του ελληνικού κόσμου συναντιόνταν στον ιερό χώρο της Ολυμπίας, σε ένα κλίμα ενότητας και ισότητας, στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή προς τιμή των θεών και προς τέρψη των ανθρώπων.