Στην παράσταση δεσπόζει κεντρική μορφή που βρίσκεται σε έντονο διασκελισμό. Αποδίδεται με έντονη μυολογία ποδιών, αντιθετική κάμψη των χεριών και ροπή του κορμού και της κεφαλής προς τα πίσω, με αιώρηση των βοστρύχων –στοιχεία που αποτυπώνουν στιγμιαία την ταχύτητα που έχει αναπτύξει ο, ευλόγως αποκαλούμενος, «δρομέας». Εκατέρωθεν της μορφής στέκονται ιερατικές μορφές, όπως συνάγεται από τα ιδιαίτερα ενδύματα, τα σύμβολα και τις χειρονομίες τους.
Η παράσταση μαρτυρεί την τέλεση δρόμων ταχύτητας στη μινωική Κρήτη, στο πλαίσιο συγκεκριμένων λατρευτικών ιερουργιών και θρησκευτικών δρωμένων.