Ο «αναπαυόμενος πυγμάχος»

Ο «πυγμάχος των Θερμών» ή «αναπαυόμενος πυγμάχος» είναι ορειχάλκινο άγαλμα της ελληνιστικής περιόδου, το οποίο ανακαλύφθηκε στην πλαγιά του Κυρινάλιου λόφου της Ρώμης το 1885. Βρισκόταν πιθανόν αρχικά στα λουτρά του Κωνσταντίνου. Απεικονίζει έναν ώριμο αθλητή με μυώδη διάπλαση, σημάδια στο πρόσωπο και σπασμένη μύτη, ενώ ο τρόπος κατασκευής του στόματός του υποδηλώνει και σπασμένα δόντια. Τα χείλη και οι πληγές του προσώπου, ο αριστερός ώμος, το χέρι και ο μηρός περιείχαν στρώσεις χαλκού, ώστε να δίνεται η εντύπωση παρουσίας αίματος. Στα χέρια του φοράει οξείς ιμάντες, είδος δερμάτινων γαντιών που αποτελούνταν από λωρίδες, ενισχυμένες σε μερικά σημεία από σκληρό δέρμα και με παραγέμισμα μαλλιού εσωτερικά για προστασία.

Παλιότερα υποστηριζόταν ότι η μορφή απεικόνιζε έναν συγκεκριμένο πυγμάχο, ίσως τον Πολυδεύκη, έναν από τους δύο Διόσκουρους, ή τον μυθικό πυγμάχο Δάρη, ο οποίος αναπαυόταν μετά τη νίκη του επί του Εντέλλου, ή, τέλος, τον Θεαγένη από τη Θάσο. Οι σύγχρονοι ερευνητές ωστόσο βλέπουν στη μορφή τον γενικό τύπο ενός πυγμάχου χωρίς ατομικά χαρακτηριστικά.