Πένταθλο

Σύνθετο αγώνισμα που συνδύαζε δύο κατηγορίες αγωνισμάτων: τα ελαφρά, δηλαδή το δρόμο ενός σταδίου, το άλμα και το ακόντιο, και τα βαρέα, δηλαδή τη δισκοβολία και την πάλη. Ο δρόμος και η πάλη ήταν και ανεξάρτητα αγωνίσματα, ενώ το άλμα, το ακόντιο και η δισκοβολία διεξάγονταν μόνο ως αγωνίσματα του πεντάθλου. Εισήχθη για πρώτη φορά στους αγώνες της 18ης Ολυμπιάδας, το 708 π. Χ.

Η σειρά των αγωνισμάτων δεν είναι σαφής, αλλά πρώτος ήταν μάλλον ο δρόμος ή η δισκοβολία και τελευταία η πάλη. Νικητής αναγορευόταν ο αθλητής που θα πρώτευε σε τρία από τα πέντε αγωνίσματα, μεταξύ των οποίων το ένα σίγουρα ήταν η πάλη. Τη διεξαγωγή των αγωνισμάτων του πεντάθλου συνόδευε η μουσική αυλού.

Ο αθλητής του πεντάθλου υστερούσε σε επιδόσεις στα επιμέρους αθλήματα από τους ειδικούς αθλητές, αλλά ήταν ασύγκριτος στη γενική επίδοση. Είναι η ενσάρκωση του αρχαίου αθλητικού ιδεώδους, καθώς συνδύαζε αρμονικά δύναμη, ευκινησία, ταχύτητα, αντοχή, δεξιοτεχνία και χάρη.