Μαρμάρινη κεφαλή αφηρωισμένου αθλητή στον τύπο του Ηρακλή
Μαρμάρινη αγένεια κεφαλή αγάλματος νικητή, πιθανόν στο παγκράτιο ή την πάλη. Τα εξιδανικευμένα χαρακτηριστικά του προσώπου υποδηλώνουν τις σχολές των σπουδαίων γλυπτών Σκόπα ή Λύσιππου. Πιθανότατα πρόκειται για αφηρωϊσμένο αθλητή με χαρακτηριστικά του Ηρακλή, παράδειγμα μαχητικότητας, δύναμης και αποφασιστικότητας. Πράγματι, ο ολυμπιονίκης αποκτούσε μια σχεδόν μυθική υπόσταση και παραβαλλόταν με ένδοξους ήρωες. Δεν είναι τυχαίο ότι από την εποχή αυτή και εξής το ολυμπιακό ιδεώδες προσανατολίζεται στη συστηματική επίτευξη ολοένα και υψηλότερων στόχων. Αυτό είναι ορατό στο βλέμμα του γλυπτού που υποδεικνύει ενεργητικότητα σε αρμονία με ένα παθιασμένο πνεύμα.
- Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας
- Μουσείο της Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαιότητας, αρ. ευρ. Λ 99
- Περ. 340 π.Χ.
- Ύψ. 0,27 μ. Πλ. προσώπου 0,127 μ.
- Πεντελικό μάρμαρο
- Προέλευση: Ολυμπία, ανατολικά της Παλαίστρας πλησίον του Γυμνασίου
Βιβλιογραφία
- Antonacopoulou, E. P. (2008). Engaged Leadership: Living the Myth and Embodying the Legend of the Olympian Athlete, στο Monika Kostera, Organizational Olympians: heroes and heroines of organizational myths, pp. 30-39, esp. 35-36, Chippenham and Eastbourne.
- Lenk, H. (1982). Tasks of the Philosophy of Sport: Between Publicity and Anthropology. Journal of the Philosophy of Sport, 9(1), pp. 94–106, esp. 96-98.
- Segrave, J. O. (2019). Citius, Altius, Fortius. Pierre de Coubertin and the emergence of the serialized modern Olympic games in the late-nineteenth-century. Nineteenth-Century Contexts: An Interdisciplinary Journal, Vol. 42(1), pp. 33–50.
- Treu, G. (1897). Die Bildwerke von Olympia in Stein und Thon, Οlympia III, pp. 208, fig.
- 237, pl. LIV, 3-4.
- Χατζή, Γ. (2008). Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, σσ. 180, Αθήνα: Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση. Διαθέσιμο και ηλεκτρονικά. Ανακτήθηκε, 12 Ιουλίου, 2022 από: https://www.latsis-foundation.org/content/elib/book_15/olympia_gr.pdf
