Ιπποδρομίες

Οι ιπποδρομίες τελούνταν σε ειδικό χώρο, τον ιππόδρομο. Οι ιδιοκτήτες των αλόγων δεν συμμετείχαν στο αγώνισμα ως αναβάτες, αλλά μίσθωναν νέους εκπαιδευμένους στην ιππασία. Ωστόσο, νικητής ανακηρυσσόταν ο ιδιοκτήτης του νικηφόρου αλόγου, παίρνοντας ως έπαθλο τον κότινο, το στεφάνι της αγριελιάς. Ο αναβάτης και το άλογο που κατακτούσαν τη νίκη ανταμείβονταν με μια μάλλινη κόκκινη ταινία. Οι αθλητές μάλλον δεν χρησιμοποιούσαν εφίππιο, δηλαδή σέλα, αλλά ίππευαν γυμνοί στη ράχη του αλόγου, κρατώντας τα ηνία και μαστίγιο ή ραβδί.

Κατ’ εξαίρεση, στους ιππικούς αγώνες επιτρέπεται και η συμμετοχή γυναικών και παιδιών, ως ιδιοκτητών αλόγων.

Τα ιππικά αγωνίσματα διαχωρίζονταν με βάση την ηλικία και το είδος του αλόγου:

• Ιπποδρομία τελείων κελήτων: Μετείχαν άλογα σε ώριμη ηλικία. Ήταν το πρώτο ιππικό αγώνισμα που εισήχθη κατά την 33η Ολυμπιάδα, το 648 π. Χ. Σε αυτό το αγώνισμα τα άλογα έπρεπε να τρέξουν έξι φορές το μήκος του ιπποδρόμου.
• Κάλπη: Ιπποδρομία φοράδων. Εισήχθη στην 71η Ολυμπιάδα το 496 π.Χ., αλλά καταργήθηκε στην 84η, το 444 π.Χ. Δεν είναι γνωστό πόσες φορές έπρεπε να κάνουν τα άλογα τον γύρο του ιπποδρόμου. Πάντως είναι βέβαιο ότι στον τελευταίο γύρο ο αναβάτης κατέβαινε και κρατώντας τη φοράδα από τα ηνία έτρεχε μαζί της ως το τέρμα.
• Ιπποδρομία πώλων: Μετείχαν άλογα νεαρής ηλικίας (πουλάρια). Ήταν το τελευταίο αγώνισμα που εισήχθη στην 131η Ολυμπιάδα το 256 π. Χ.